Οι βαφές μαλλιών που χρησιμοποιούνταν τα παλαιότερα χρόνια ιδιαίτερα πριν από το 1980, αυτές που ήσαν σκούρου χρώματος και που παρέμεναν στα μαλλιά για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ήσαν περισσότερο καρκινογόνες από άλλες.

Οι άνδρες και γυναίκες που χρησιμοποιούσαν βαφές μαλλιών μόνιμου τύπου πριν από το 1980, παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να προσβληθούν από λευχαιμία σε σύγκριση με άλλους ενήλικες που ποτέ δεν χρησιμοποίησαν βαφές μαλλιών.

Οι βαφές μαλλιών απασχόλησαν κατ΄ επανάληψη τους ερευνητές αναφορικά με το συσχετισμό χρήσης τους και πρόκλησης ορισμένων καρκίνων. Υπήρξαν έρευνες που έδειξαν ότι η χρήση βαφών των μαλλιών παλαιού τύπου, αυξάνει τον κίνδυνο για λευχαιμία, πολλαπλό μυέλωμα και λέμφωμα. Υπήρξαν όμως και έρευνες που δεν έφτασαν στο ίδιο συμπέρασμα.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι ορισμένες μορφές βαφών των μαλλιών είναι παράγοντες πρόκλησης νεοπλασιών στο αίμα όπως λευχαιμίας, πολλαπλού μυελώματος και λεμφώματος. Η μακροχρόνια χρήση τους και τα σκευάσματα όπως αυτά που κατασκευάζονταν παλαιότερα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Ο λόγος για τον οποίο ορισμένες βαφές μαλλιών έχουν τη δυνατότητα να προκαλούν λευχαιμία, δεν είναι γνωστός. Παράλληλα οι έρευνες που έδειξαν καρκινογόνο δράση των βαφών, έδειξαν ότι κατά κύριο λόγο είναι δυνατόν να προκαλέσουν καρκίνους του αίματος και όχι άλλες μορφές κακοηθών νόσων. Είναι πιθανόν ότι χημικές ουσίες που ευνοούν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων, έρχονται σε επαφή με το αίμα δια μέσου του δέρματος του κρανίου.

Ευτυχώς, για τα σύγχρονα τελευταίου τύπου προϊόντα που κατασκευάζονται και χρησιμοποιούνται για το βάψιμο των μαλλιών, δεν βρέθηκε ότι προκαλούν κάποια μορφή καρκίνου. Εάν υπήρχαν καρκινογόνες ουσίες στις βαφές αυτές, το πρόβλημα θα ήταν πολύ μεγάλο λόγω της ευρείας χρήσης των εν λόγω προϊόντων.

Η αξία των ερευνών αυτών, έγκειται στο γεγονός ότι καταδεικνύουν ότι η βιομηχανική εξέλιξη και η χρήση από τους ανθρώπους ορισμένων προϊόντων μπορεί να είναι αιτία λευχαιμίας ή άλλων καρκίνων. Επιτρέπει την κατανόηση επιδημιολογικών φαινομένων όπως για παράδειγμα η αύξηση του αριθμού των λευχαιμιών σε χώρες με ψηλό βιοτικό επίπεδο.

Επιπρόσθετα γίνεται δυνατή η αναγνώριση χημικών ουσιών που δυνατόν να είναι καρκινογόνες και επιτυγχάνεται η απομάκρυνση τους από νέα προϊόντα που προορίζονται για μαζική χρήση από τους ανθρώπους.